Secundaire arbeidsvoorwaarden in India

Bonussen en aanvullende ontslagvergoeding

In India schrijft de Payment of Bonus Act van 1965 voor dat bepaalde werknemers recht hebben op een minimale jaarlijkse bonus van 8,33% van hun jaarloon. De wettelijk toegestane maximale bonus bedraagt 20%, en het percentage dat de werkgever aanvraagt, moet voor alle in aanmerking komende werknemers gelijk zijn. Werknemers met een hoger loon of salaris kunnen een ‘13e maand’ ontvangen, hoewel dit niet is verplicht.

Jaarlijks verlof

Het recht op vakantieverlof voor werknemers die geen fabrieksarbeider zijn, ook wel ‘jaarlijks verlof’ of ‘voorkeursverlof’ genoemd, wordt geregeld door de Shops and Establishments Act en verschillen per staat. Werknemers kunnen doorgaans rekenen op minimaal 15 verlofdagen per jaar.

Fabrieksarbeiders, beschermd door de National Factories Act, krijgen één vrije dag voor elke 20 gewerkte dagen (tot een maximum van 12 vrije dagen).

Werknemers ontvangen ook ‘vrijblijvend verlof’ dat doorgaans vijf tot twaalf dagen per jaar bedraagt voor onvoorziene afwezigheid.

Ziekteverlof

Persoonlijk verlof en ziekteverlof worden over het algemeen geregeld door de Shops and Establishments Act. Elke Indiase deelstaat heeft een eigen definitie van ziekteverlof en het recht van werknemers varieert van zeven tot 12 dagen.

In de productiesector wordt ziekteverlof bepaald door de Industrial Employment Act, waarbij werknemers recht hebben op maximaal 10 dagen verlof.

Zwangerschapsverlof

Werkgevers zijn verplicht om 26 weken betaald verlof te verstrekken tijdens de eerste twee zwangerschappen van een werkneemster en 12 weken betaald verlof voor elk volgend kind, evenals voor adoptie- en draagmoeders.

Zwangere werknemers die in de 12 maanden voorafgaand aan de verwachte bevallingsdatum ten minste 80 dagen voor een werkgever hebben gewerkt, komen in aanmerking voor secundaire arbeidsvoorwaarden, mits zij dit zeven weken voor de uitgerekende datum schriftelijk melden.